- Ο γονιός να κατανοεί το παιδί και τον σκοπό της αρνητικής συμπεριφοράς του.
- Η σχέση ανάμεσα στον γονιό και το παιδί να βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την ισοτιμία.
- Να δίνει έμφαση στα θετικά του παιδιού και να περνάει περισσότερη ώρα ενθαρρύνοντας παρά διορθώνοντάς το.
- Χρειάζεται να έχει το θάρρος να παραδεχτεί τον εαυτό του και το παιδί με τις ατέλειές του.
- Να είναι καλός με το παιδί αλλά και σταθερός.
- Αν η σχέση του παιδιού με το παιδί είναι αρνητική, χρειάζεται υπομονή και χρόνος για να βελτιωθεί. Αυτή η προσπάθεια, όμως, αξίζει τον κόπο. Άλλωστε είναι το παιδί του, που τόσο αγαπάει!
- Να εκτιμάει την προσπάθεια, μην αξιολογώντας και βαθμολογώντας συνέχεια.
- Ακολουθώντας αυτές τις βασικές παραδοχές, ο γονιός βοηθάει στο να καλυφθούν οι ακόλουθες ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού:
- Να το αγαπούν και να το παραδέχονται.
- Να νιώθει ασφαλές και να είναι απαλλαγμένο από απειλές.
- Να ανήκει, να νιώθει μέλος της οικογένειας.
- Να έχει την αναγνώριση για τις πράξεις του.
- Να προχωράει προς την ανεξαρτησία, την υπευθυνότητα και την ικανότητα να παίρνει αποφάσεις.
[Αντλεριανή Θεωρία]
Κατερίνα Δημητρίου